Sen bu seher yadıma düştün od kimi
Ayrılığın bağrımda yad kimi
Sen bu seher delipsin üreğimi
Min pare bir könül kalmışam
Men özümü sensiz yada salmışam

Yandırırsan üreğim köz kimi
Ruhum kalıp geriye öz kimi
Bağrımda yaraların göz kimi
Menim özüm yanıptır köz kimi
Bağrım pare pare dağ kimi
Mahir edip meni yahşileştirer eşkimi

Eşidirsen sözüm uzahlardan gelmek bilmirsen
Ahım od kimi dutuşup könül gözüm silmirsen
Men özümde kalıp sen içimden almirsen
Yadımı salıp uzahlara yay kimi
Sen menden gitmek bilmirsen
Gelip gözyaşım silmirsen

Sen menim özümü menden almışsan
Menim özümde bir tek sen kalmışsan
Ele üreh yahıp ele dalmışsan
Hençerin kalıp özümde ağrıdırsan tenimi
Senin meksedin sevmek dilemez meni
Eşkin menası yaş buluptur gözümde
Eşkin menası mesken oluptur özümde

Oda saldım üreğimi mundan tezi yoh
Köynümün baharı yoh yazı yoh
Neçe derman aramah diler bilsen sinem
Men hiç görmedim ömründe bele naçar kendimi
Ele yıhdım tahtımı ele harab bendimi
Bir gün alıp başımı göçüp gederem bu meşk meni yendi mi.