Pınarın başında salkım söğütler;
Dalları yerlerde sürünür durur…
Bilmem bu güzeli, kimler öğütler?
Kirpiğinin oku, kalbimden vurur...

Çalı, çırpı kaplı, bağının önü;
Şehre doğru bakar evinin yönü...
Cemali andırır, ay on dördünü!
Bakışı kor gibi, yakar, kavurur...

Yaban erikleri kehribar gibi...
Erikten görünen, nazlı yar gibi!
O nazik elleri sanki kar gibi!
Saçlarını yeller saçar, savurur...

Allanmış iğdeler, dalları yerde…
Çiy düşmüş üstüne sabah seherde!
Vurulup düştüm bir onulmaz derde;
Ben söz isterim o, büker, kıvırır!

Dolanır her sabah çevre yolunu...
Şaşırtır insanın, sağın solunu!
Bir kirmana sarmış, güzel kolunu;
Köyün etrafında çeker, çevirir...

Midemde bir kramp, gözüm kararır!
Bilemedim neden benzim sararır?
Dilerim bir gün de, bana yakarır;
Gelse o gün göğü, yıkar, devirir...

Tanrım bu aymaza nerden kapıldım!
Komşular, sanırım fena çarpıldım!
Hasada gelmeden nasıl çırpıldım!
Acep bunun sonu nereye varır?

Karaman-2015

Halil Şakir Taşçıoğlu