nasıl yazılır şiir
çocuk ölüleri su yüzüne çıkan yerde
ne yer, ne gök duymazken çocuk çığlıklarını
insanın günahı boyunu aşmış
denizdeki balıklar ne anlar bundan
ne anlar yüreğinde sevgi mührü olmayanlar




bu döküm döşek evlerde, yıkık kentlerde
eşkıya kol gezerken köşe bucakta
doğuda gittikçe artan ölümlerde
nasıl kolu kalkar insanın
nasıl yaşar göç yoluna düşürmüşken doğuyu
yüzü güler




nasıl sorular içinde yüzmez insan
virane evleri, yüzleri gördükçe
batı ekranda seyirci duyarsız katı
günleri kararken katil elleriyle
duvarlarda deli deşik
hesap sorma izleri




daha kapatamamış iken
kendi içimizde büyüyen deliği
yeni kara delikler açarız
soğuk, karanlık bir boşluğa yuvarlanırız
yetmezmiş gibi bozdukları sınırlar
çizmeye kalkarlar yeniden
çiğneyip geçerler insanlığı


hey doymazlar
aç gözlüler
toprak doyursun gözünüzü..



25. 12. 2015 / Nazik Gülünay