14
Yorum
24
Beğeni
0,0
Puan
924
Okunma

içimde boyuyorum resmi
yerinde bırakıyorum
bekliyor dünyaca renk desen
ayrı bir kesiminde yürek evimin
oysa yetiştirmem gerek
ölmeden, seyre gelenler
bu sonsuz tabloyu
bekliyor belli belirsiz çizgiler
beynimin sol köşesinde
elime almamı kalemi
taşsın istiyor çevresinin dışına
görsün diye cümle alem
eğildikçe doğrulan insanı
içi içe üç büyük oda
arıtılması gerek tembellikten, kuşkudan
adım atmaya korkak eylemin, düşüncenin
günü etkileyen parçalarından
eller başlamalı düzenlemeye
can titremeli hanemde açan renkle
24. 12. 2015 / Nazik Gülünay