Şiir defterime koyduğum güldün
Ne ara kurudun ne ara öldün
Aşka inancımı ortadan böldün
Dilerim murada ermezsin güzel

Kalbime hasretten bir bahçe kurdun
Sensizlik ekleyip çapayı vurdun
Sevdamı toplayıp harman savurdun
Bir demet mutluluk dermezsin güzel

Gönlümün merağı en tatlı belam
Mazinin hatrına eylesen kelam
Ne haberin gelir nede bir selam
Ufacık bir umut vermezsin güzel

Yokluğun bağrıma saplanmış çengel
Haykırsam ve duysan. Ne olur dön gel
Aramızda dağlar tepeler engel
Artık dünyamada girmezsin güzel

Hasretin gönlümde ateş yakarken
Aklımda saçların, güneş batarken
Gecenin koynunda rahat yatarken
Ayazda donanı görmezsin güzel

Dünyamı kapladı kara ayrılık
Şimdi notam düşük mizrabım kırık
Göğsüme oturdu dev bir hıçkırık
Üstüne senide örmezsin güzel

Mustafa’yım dedim, gel deme hayır
İçimde sevdanın közleri uyur
Çok geç değil inan, yol yakın buyur
Bir şans daha versen ölmezsin güzel

Yaklaşık bir saat önce doğaçlama olarak kaleme aldığım
şiirimde bahsi geçen "güzel" tamamen hayal ürünüdür...