Tut elimden ayaz kışın eşiği
Rüzgârlı bir dala götür ve bırak
Beynimde ninniler çocuk beşiği
Ustanın yanında devasa çırak

Beklerken yolumu Kaf dağın ardı
Kelebek sırtında yola koyuldum
Heybemde tarifsiz umutlar vardı
Birini görmeden bin kez soyuldum

Bir yanım yemyeşil diğer yanım çöl
Kuvvetim kalmadı çevir ha çevir
Bir ses kulağımda ya yaşa ya öl
Âlemin her yanı harabe revir

Durun hayallerim çıkmayın düze
Ömrüm yokuş ve ben buna alıştım
Elest’in rüzgârı vururken yüze
Ne yan gelip yattım ne de çalıştım

Günlerim gecenin hüznü içinde
Boşlukta beyhude kıvrandım durdum
Öyle bir âlem ki türlü biçimde
Ağlarken şen şakrak meşveret kurdum

Tesellim insanın sabır yapısı
Sevinçle hüzünle aynı yerdeyim
Açılsın ötenin sırlı kapısı
O kutlu mekâna erken gideyim

Mustafa Kutlu Çayeli/Rize