kanralığın on iki tonu gökkuşağımla, cizin yanaklarımı masumiyetimin!
damlalarımın ıslak sıcaklığında, kurutun anılarımı.
yeşeren ümitlerimi, koparın bahcesinden binlerce defa...
beni ben unutmuşum ama siz unutmadınız hala!

kalbime gecirin önce yalnızlığı, ilmeklerinden iplik iplik...
kırıklarını dikin hayallerimin, ışıltını örten herbir karışta!
yüksek yüksek yerlere bırakın cığlıklarımı,
bırakınki! o puslu gökyüzleri karışsın caresiz kopan naralarıma,
bitsin bu hikaye doğmadan,zaten hicran dolu mahrumiyetim hep delik deşik

kimi leri sakınsın gözlerini şüphesizce, kimileri ise dert küreklesin üstüme.
aşk ilkbaharını bulurdu sonucta! bana hep yaz sonu baharı,
mevsimler unuttu,tarihler sildi, asırlar terketti ben gibilerini,
beni ben unutmuşum ama siz unutmadınız hala!











.