Bir tebessümle pır pır etti ruhum derinden
Yavru bir serçe gibi gönlüm uçmaya yeltendi yeniden


Sığınmak bir kuşun kanatlarına hoyratca
Sığınmak gözlerinin kuytularına masumca
Bir meltemdir bu özlemi silebilecek anca


Göçmen kuşlar kadar yorgun dallarım
Hazan yaprakları kadar solgun güllerim
Bir serçe kadar savunmasız ve bu dünyaya dargın yüreğim


Yok olmasın duru umutlar
aksine
Kanatlansın berrak gülüşler
Maviye boyanmışsa safran düşler
Kanadı olmayanlar da uçmayı özler


Bir kelebek gibi uçabilseydim
rengarenk çiçeklere
Bir gün de olsa değerdi özgürlüğe
Sonunda dom dom kurşunuyla vursa da ölüm


Uğur böceğinin benekleriyle ördüm al yazmalı zülfünü
Beyaz güvercinin gagasına astım
Pembe panjurlara çizdiğim gül yüzünü
Gök yüzüne yıldızlarla yazdım efsunlu ismini
Bulutların üstünde beledim telli duvaklı resmini


Ufuklara üryan uçurdum kumru kuşlarını
Bir günlük ömür kırdı kanatlarımı
oysa yılmazdım hiç bir zorluktan
bir aşk-ın ihtirası kesti yolumu


Ne ben al benekli bir kelebeğim artık
ne de sen uçmasına imrendiğim yavru bir kuş
Bağrıma bağrıma esti zozan
Gözlerimi mesken tuttu kehribar sarısı hazan
Filizlerimi acımasızca kırdı kara kış


Bu gün kuşların kanatlarına takıldı gözlerim
Ah bir bilebilsen uçmayı n,kadar özledim
Yaşamak
Yaşamaksa eğer
bu kabus
bu hüzünlü gülüşler
ölümün eşiğinde örselenir mavi düşler

Nafize