Bağrı deste yaralıdır bıyık altı gülenler
Gece gündüz azap çeker yaṣar iken ölenler
Dilin örstür diṣin çekiç ten de tırpan bilersin
Siyez ektin ota kesti naçar firez biçersin...



Ṣu Dünya da cennet yaṣar zembil ile gelenler
Ölüp ölüp dirilirken ṣöl dağları delenler
Zulm,eyleme deli gönül aṣk ṣarabı içersin
Çakır dikenli yolundan yalın ayak geçersin...



Pamuk prensese benzer saçına ak dolanlar
Körpe çağlar veda etmiṣ yorgun yıllar kalanlar
Kimi dosttur kimi düṣman ahir vakti seçersin
Ṣöl huzura doyamadan can evinden uçarsın...



Yad ellerde ömrü yerken hüzün keder elemler
Ah de vefa yiter gider can kafeste gam demler
Bir yudum sevgi uğruna hira candan geçersin
Katar kalbini heybene dost zamansız göçersin...



Anıların sandığında hüzün göğsü eṣiyor
Maṣrik’in neṣesi kaçmıṣ mağrip can çekiṣiyor
Cevr eyleme cana Nazom garp’a yelken açarsın
Derdes eyler yüreğini sayfalara saçarsın...


《Nafize》
31 ekim 2024