Sen her gün bir adım daha uzaklaşırken benden
Benim elim kolum bağlı
yüreğim dağlı izliyorum gidişini arkandan

Ciğerim pare pare bin parçaya bölünürken
elimden bişey gelmiyor
Gözüm yaşlı seyrediyorum adım adım ilerleyişini

Bunca yılın duru berrak sevdasını
geriye döndürmek için elimden hiç bişey gelmiyor
İçimde Volkanlar patlarken
nar kırmızı korda kızartılmış bir şiş
ruhumu ciğerimi dağlarken gitme kal diyemiyorum

Ve sen
Adım adım uzaklaşırken
Ben
Sadece arkandan baka kalıyorum

Sığ suların girdabında boğulurcasına nefes alamazken
kurtulmak için hiç mi hiç çaba sarfedemiyorum

Kanatlarım kırık kalbim buruk
Sanki bir uçurumun kenarındayım
Sanki düşüyorum uçsuz bucaksız bir boşluğa
Düşerken de aşkının yokluğundan üşüyor ürperiyor
Ruhum
Tenim
Canım
Sevdan müebbet hapsine mahkum etmiş bedenimi
Sevgin pervasızca sarmış benliğmi
Kanım durdu damarlarımda akmıyor sensiz
Gözlerim buğulu görmüyor sevgisiz
Gamzelerim küstü gülmüyor sessiz
Aşk-ın yüreğim de
Ruhum da
Bedenim de
Canım da
Kanım da
Emsalsiz

Daha sen aynı havayı soluduğumuz şehri terk etmeden
Gözlerimi sel bastı
Yüreğim sevincimi gittiğin uçağın kanatlarına astı
Geleceğini bile bile ölürcesine özlemek ne demek
Gerçek sevgi gerçek aşk bu olsa gerek

Meğerse her zerremi kaplamış
uçsuz bucaksız aşk-ın
Burcu burcu misk kokan sevgin
Som altınla kazılmış tenime bedenime kalbime ömrüme
Sen olmadan yaşayamıyacağımı şimdi çok daha iyi anlıyorum
Ve
Seni tahmininden çok daha fazla seviyorum

CANIMIN CANI

Tek dileğim
Tek arzum
Ne beni sensiz
Ne de seni Bensiz
Koymasın yüce Rabbim

Nafize