21
Yorum
34
Beğeni
0,0
Puan
2033
Okunma

Öyle çok hırpaladı yüreğini derinden,
Çırpınışı faydasız ,bir şey gelmez elinden,
Zorlu afetlerinin, kaçamadı yelinden,
Yerden yere vurdukça, tutup savurdu rüzgar !
Bilemedi sonunun hüsran olacağını,
Kırılmış testileri, dertle dolacağını,
Günden güne sararıp, böyle solacağını,
Yerden yere vurdukça, tutup savurdu rüzgar !
Keşkeleri peşini, gölge gibi izlerken,
Gözyaşları aktıkça köşe bucak gizlerken,
Yüreğini bu denli, iğneleyen bizlerken,
Yerden yere vurdukça, tutup savurdu rüzgar !
Alnının ortasında,tecellisi bu iken,
Hiç rahat bırakmaz ki, bağrına batar diken,
Ne de mutluydu oysa,sevdiği yanındayken,
Yerden yere vurdukça, tutup savurdu rüzgar !
Haykırdı dağa taşa, duyulmuyordu sesi,
Kara bulut kaplarken, boğazı yaktı sisi,
Ömrünce hayatında, hep durdu çizi çizi,
Yerden yere vurdukça, tutup savurdu rüzgar !
Nesrin Önem Demir
17 12 2015