Güneş yavaş yavaş çekilirken kuytusuna,
Ay ise kapkara bulutlara saklanır iken,
Hummalı katran karasıdır gökyüzü,
Işıksız gözler dalarken,yarı ölü uykusuna,
Geceyi ürperten tılsım, kirpiğin de olur diken.



Dalar dalmaz kabusu başlar,
Rüyasıyla dokunur yüreğine,
Uyandırmaz uykusundan inadına,
Gök gürültüsü gibidir kulağında,
Soğuk terler boşanır saç diplerinden,
Eli kolu kıpırdamazken yatağında,
Geceyi ürperten tılsım, tutmuştur liflerinden.



Esrarengiz gecesi bir türlü bitmezken,
Aklını kurcalayan bu amansız kabuslar,
Nefesini yutkundukça düğümleri ekler,
Rahat bırakmaz yakasını,tuttukça tutar,
Ruhunda oyalanır, kalbi durmadan itekler,
Geceyi ürperten tılsım, hep başını beklerken.



Çıkıversin artık güneş bulutların ardından,
Zaman hain, zaman gaddar geçmek bilmez,
Saniyeleri bile çalışır hiç rahat vermez,
Halsizdir beden, yükü taşımaya gücü yetmez,
Geceyi ürperten tılsım,ne anlar ki yardımdan,
Sabah olusun bir an önce, uzaklaşsın yanımdan.



Nesrin Önem Demir
18 12 2015