.../..Biz insanlarız,bu Cennet Dünya’yı yaşanmaz kılan.
Oysa cennet önümüzde,biziz onu Cehennem kılan../...




Yaşam ; büyük bir macera,bir serüven,
Bir yürüyüş sonsuzluğa,her adım.


Önümde tozlu,çatallı yollar,gizli tuzaklar !
karanlık tüneller,ara sapaklar !


Bilinmeze doğru yürürken,
Dağarcığımda her durakta,toplayıp biriktirdiklerim !


kafamın içi,sanki bir tren garı !
Çığlıklar,bağırtılar hiç susmaz !


Ve dışarıya çıkaramadığım,içimdeki sesim.


İç dünyam,benliğim...sorgulamalarım.
Fısıldamalarım,haykırışlarım.


Hiç boşuna değil baş kaldırılarım,isyanlarım.


Özgürlük ; sonsuzluğun içinde,
Büyük,çok büyük bir gezegen.


Gitmeliyim...
Gitmeliyim,bir yerlere.
Uzaklaşmalıyım,buralardan.


Koşup kaçmalıyım,
Beni kahreden,bu kahırlardan !


Gitmeliyim...


İnsanın insana,
İnsanın doğa’ya yaptıklarını,
Görmeyeceğim,duymayacağım,
Bir yerlere gitmeliyim.


Kurtulmalıyım bu kaos’tan,bu kargaşadan.
Dünya’yı zehir eden kötülüklerden kaçmalıyım !


Bütün iyileri,iyilikleri
Valizime alıp kaçmalıyım !


Koşup kaçmalıyım bu kahırlardan !
Gitmeliyim...


Yıldızların altında,
Kötülüklerden arınmış,
Ruhu tertemiz ve çıplak,
Şehirleri,sokakları sessiz ve sakin,


Işıkları,pırıl pırıl yanan,
Gecelerinde mutlu uyuyan,
Gün ışığına,neş’eyle uyanan,
Bir Dünya var hayallerimde !


Gitmeliyim...


Duygularımı,iç sesimi dinlemeliyim.


Kaçmalıyım...koşup kaçmalıyım,
Bu kahırlardan.


Bu hayasız yaşamdan,
Kaçıp kurtulmalıyım.
Gitmeliyim !..


Tuğal KÖSEMEN-16.12.2015