Karanlık sokakta kaybolan mısralarım
Tutunmayı beceremeden yokluğa kanat gerer
Ve bir soluk aralığında başucumda durur yalnızlığım
Ben varoş yaşarken gözlerin gariban seyreder

Cümbüşlü akşamlar bilirim yalnızlıktan öldüğüm
Ne güneşler gördüm karaçalılar gibi
Kara perdeyi izledim uykusuz gözlerle
Hilkat gereği gönlüme ne sırlar gömdüm

Söyletme beni ey kara kalem
Cihana sığmaz sözlerim var benim
Duysan meczup dersin duymasan âlim
Karanlığımdan çıkmam hazır değil âlem

Ne karanlık sokaklardan geçer yolum
Yazık dersin karşıdan görüp
Bir kaldırım bana saray sana zulüm
Hâlbuki hakkı bu halde gördüm

İlmik ilmik nakşeyledi aşkın
Hey hat daha görünmedi kimseye bu şaşkın
Hem gam yüklüdür hem gamsız bu başım
Seyreyler arzı binler yıl aşkın

Kem söyler sefer aldırma gayrı
Gül eyle dikeni duyma her lafı
Elde neler var gamlanmayasın
Kendi özün arıt aldanmayasın