Misler gibi kokan bir çiçek koy avuçlarıma.
Adı AŞK olsun.
Tüm bededimi saran sıçacık bir battaniye ver bana.
Adı UMUT olsun.
Gökyüzündeki yıldızlardan birtanesini göster bana.
Adı SONSUZLUK olsun.
İstersen aşk açısını yaşat bana.
Aşk sen oluçaksan,razıyım acısına katlanmaya.
Ister elimi tut , umutlar yağdır bana , sonra çek git ardına bakmadan.
Alışığım senin gel gitlerine nasıl olsa.

Ama beni sensizlik dolu anıların içine sarıp ,
bitmek bilmeyen bir denizin ortasına çaresiz ve yalnız bırakma.
Alma içimdeki en kuvvetli ve en sonsuz duyguyu.
Alma benden sevdamı be imkansızım.

Karşılıksız verdım her şeyimi sana bir anne gibi.
Küçük bir çoçuk gibi muhtaç , sana yalvardım gitme diye.
Ağladım.Dinmeyen gözyaşları ile dönmeyişine.
Bak hala ağlıyorum imkansızım.
Yazdığım her satırın üzerinde
verdiğin açının bir eseri var ,
bir damla gözyaşı var.

Dizdim yine satırlarıma seni
unutarak başka limanlarda gezdiğini.
Kusura bakma unuttum bir an için
acıtmadan sevemediğini.

Hani demiştim ya :
’bir çiçek koy avuçlarıma , adı aşk olsun ’ diye.
Vazgeçtım imkansızım...
Koyma!
Avuçlarıma bıraktığın
solmuş bir gül olur cünkü
dikenleri avuçlarımı kanatan.

Hani demiştim ya :
’tüm bededimi saran sıçacık bir battaniye ver bana’ diye.
Vazgeçtım imkansızım.
Verme!
Bedenime sardığın umut değil ateş olur çünkü.
Cünkü bilmessin sen sevmeyi...

Vazgectim imkansızım!

İmkansız diyorum ya hep sana,
artık sen hep öyle kal.
Çan yakan sevmelerin ile sevme beni imkansızım.
Vazgectim çünkü...