Açaba daha kaç satırda hüznünün sonsuzluğunu anlatıçaksın ?
Sonu görünmeyen bu hayatta
daha kaç gününü yalançı tebessümlerle dolduruçaksın ?
Daha kaçtane umut dolu bahar akşamını
yorgun ve umutsuz kış akşamına çevireçeksın ?

Yorulmadımı gözlerın gözyaşı taşımaktan ?
Kalbinde bulunan o sonsuz açı ağır gelmiyormu artık bedenıne ?

Mutsuz olduğunu söylüyorsan ,
isyan edip sana verilenleri inkar ediyorsun ,
ve böyleçe kendini tutsak ediyorsun mutsuzluğa.

Sana sesleniyorum ey mutsuz insan !
Sonu yok bu hüsran dolu dünyanın ,
sonu yok yalançı tebessumlerın .

Ey mutsuz insan !
Hayat gözlerinin önünde
hiç durmadan
hızla koşup gidiyor.
Sen kendi hayatına
bir seyirçi gibi bakiyorsun.

Uyan mutsuz insan !
Hayatı en güzel yerinden yakala
ve mutluluğundan vazgeçme.

En soğuk kış geçelerını
umut dolu bahar akşamlarına dönüştür...