Bilmezdi oysa fakir yüreğim aşkın yangınından cıkan sıçaklığı.
Bilmezdi ellerim dokunmayı , bilmezdi gözlerim bakmayı.
Aşkın trenine
bir yolcu olarak binmeye davet edildiğim gün unutulurmu ?
Oysa okadar haberim yokmuş ki o ilk günün
günlerce kalbimin yanmasına sebep olaçağını.
Okadar haberim yokmuş ki
davetsiz misafirimin kapımı çoktan çalmış olduğundan.
Hoş gelmis o misafir ama hoş kalıçakmı ?
O misafire sabır ile demlenmis bir çay mı layık
yoksa hızlı ateşte kavrulmuş bir kahve lezzeti mi ?
Bir hasta ziyareti kadar kısa ve samimiyetsiz
bir zaman ayırımı mı layık kalbimde o misafire
yoksa gönül evime ömür boyu yerleştirmekmi layık ?
Hangi renk senin,siyah beyaz adam ?
Tertemiz,bembeyaz duygularımın rengi kadar
beyaz mı senin rengin ?
Yoksa aşkın ile canımı yaktığın zaman
simsiyah olan kalbim kadar siyah mı rengin ?
Belkide gök kuşagındaki renkler kadar karışık bir renk var yüreğinde.
Mesela huzur saçan bir deniz mavisi belkide senin rengin.
Deniz dediğim zaman
seninde aklına geldimi açaba benden ilk istediğin şey siyah beyaz adam?
Oysa ben istedigin gibi
bekliyorum bir limanın gemilerini beklediği gibi.
Aşkın limanına en çok beklemek yakışır çünkü .
Ama bazen o limanın en güzel beklediği gemisi
hayat denilen fırtınada kaybolur.
Ve o limanın hiç beklemediği
başka gemiler hic bekletmeden yanaşır.
Kaybolmasın be hayat.
Bırak bir defa fırtınanda kaybolmadan limanını bulsun
o en güzel beklenen gemi.
Bırak bir defa gurur değil,
aşk kazansın.