Dünler neden rahat bırakmaz,
Sanki hesap sorarcasına,
Öyle kavramıştır ki ruhu,
Bu günlere hiç mi huzur yaratmaz.


Kaç defa unutmak istersin,
Sayısını bile hatırlamazsın,
Hep içinde sırmış gibi gizlersin,
Lâl olmuştur dilin anlatamazsın.


Kuşku düştükçe yüreğine,
Zindana döner tam ortası,
Kemirip dururken benliğini,
Allak bullak olduğun anda,
Yoktur artık ne başı ,
Nede son noktası.


Rolü değiştikçe manaların,
Anlamsızca imgeler durur,
Kanadını kırar düşüncelerin,
Yorgun suratına tokat gibi vurur.


Yönünü çevirdikçe önüne çıkar,
İpin ucunu saldıysan eğer,
Diken gözlerini çevirmez bile.
Ne üzmekten, nede kırmaktan bıkar.


Darmadağındır artık gelecek,
Çaresi vardır elbet bekleyecek,
Birazcık da ümit olsun verecek,
Mükafatı olmalı ! Er geç öne serecek.



Nesrin Önem Demir
06 12 2015