Uzun mu uzun yolların bitişleri,
Çıkmışsın bir defa sonunu düşünmeden,
Dört kolla sardıran sarmaşık ipi,
Birde engelleri koymuş dağ gibi,
Sardıkça sardırmış, dönülmez gidişleri.


Beynini oyalayan hayali de olmasa,
Çekmek zor olurdu bunca eziyeti,
Tüm gücüyle dayanırdı bu hükme,
Semer gibi sırtında, taşıdığı yükünü,
İndirmek kolay değil,gel de dizini bükme.


Nereye kadar sürecek bu zulüm,
Sınavını geçtikçe bölüm bölüm,
Ne artı ,ne eksi dosdoğru iken yönün,
Daha ne kaldı ki, tek çaresi midir ölüm ?
Bir nefes sadece alıp verdiğin,
Ağmalı ise gözler, neye yarar serdiğin.


Dilinde tüy bırakmaz anlattıkça,
Boş duvara konuşursun kavle almaz,
Zorla kafayı bozdurur tırlattıkça,
Öyle acayipdir ki kimsenin ruhu duymaz.


Davulun sesi uzaktan hoş gelse de,
Kalbini göremezsin, giremezsen içine,
Kafaya taktıkları garip böğrü delse de,
Sızım sızım sızlatır kafesinin solunu,
Dermansız derdi ile bulamaz ki yolunu.


Tabanları incinse de şikayet bile etmez,
Dizlerini çözdürür koşarken adımları,
Yoluna taş koyan, kaderin gücü yetmez,
Öz güveni var iken, bütün engel açılır ,
Mevlası yanındayken ne de güzel aşılır.


Cana bile mal olsa, aşılacak bu yollar,
Haklı haksız yönleri, ortaya döküldükçe,
Toplar bütün cesareti,dilleri çözüldükçe,
Sonu huzurdur yolun,umut ışığını kollar.



Nesrin Önem Demir
07 12 2015