Caddeler soğuk , insanlar yabancı
İnsanın içinden gelen bir sessizlik hissiyatı
Kollarına aldı gecenin muhteşemliğini
Hayata dair ne kadar şey varsa
Çiçekler, böcekler, duygular
Uzaktan uçsuz bucaksız ormanlar
İçeriden kalbe dar gelen apartmanlar
Her şeye değdi ve tüketti gözlerim
Bir sana değemedi de,
Bitiremedi güzelliğini ellerim

Beni sakın uzak diyarlarda arama
Sana bir sır vereyim sevgilim
Ne zaman güneş yüzüne vursa
Bütün ihtişamımla, yerimdeyim
Beni çokta arama
Elini sol yanına koyduğunda hissettiğin çığlığın
Ebedi sahibiyim

Yılların getirip de götüremediği
Sayısız sen ve sana ait olan
Asla ben olmayan asla bana ait olmayan
Hatıralar kaldı omuzlarımda
Bu yük ağır, yolsa meşakkatli bilirim
İçinde sen varsa yüklerin en ağırı pamuğa
Engebeli yollar düzlüğe dönüşür sevgilim

Çok derin aşk denizi
Yüzmede bilmiyorum sevgilim
Yüzümde en muhteşemi gülümsememin
Bugün ölüm pelerinini sıkı giyindim merak etme
Çokta yaşamayacağım
O hep bahsettiğim toz pembe rüyanın içinde
Sana boğulacağım

Şayet olurda bir gün adımı zikredersen
İki dudağından çıkan cümleye noktaya olacağım
Ve karşına geçip
Seni seyredeceğim
Suskunluğunun en mükemmel anına
İmzamı atıp gideceğim.