Avuntular içinde geçti gitti gençliğim
Peşinde ya sabır,ya sabır çekerek
Biraz daha,belki yarın ,yada daha var,olur inşallah derken
Geçti gitti ömür

Avlusunda yavru Ceylan’lar besledim gönlümün
Çatısında
Kanadı kırık güvercinler iyileşip uçtular
Vefasından hep kazık tattı kalbim
Bedenim gün ve gün eskidi habersizce
Bir elim dünyalığı sıkı sıkı sararken
Diğer elim hep bir nefes sonrası yok ömürün diye
Her daim cömert davrandı

Kaderin sofrası sürekli cömertliğime kuruldu
Önce çocuk yanımı tüketti
Sonra gençliğimin bahçesine
Ağarmış saç telleri ekti
Bir bir vurdu kuraklık çatlayan tenimin bostanına

Geriye geçen Zaman’ı andım efkar bastıkça
Üzüldüm,incildim,kırıldım,
Genede pes etmedim
Kırık kalbim iyiliğin iki yakasına köprüler kurdu
Uzandıkça iki yakası kavuşmadı hayal kırıklığımın

Yardan yanmışlığım
Dostan yanmışlığım
Hayatta yenilmişliğin
Olmadı hiç teselisi,olmadı vefa ise kocaman bir hiç
İrdelediğim yaşanmışlığımın içinde
Tek anladığım
Can,canan,mal,mülk hepsi yalan
Dünyada iyi ve ya kötü,isimdir baki kalan

M,Kılıçel