bu aralar
nefretin en gizli kuyularına çöreklendim
gözlerimde kan kırmızısı bir kin
her geride kalanın dudağındaki acı şarap tadındayım
nemli duvarlarımdan küf kokusu vurur burnuma
gidenin gelmişine geçmişine küfür edesim var
ee ne de olsa hala kanayan bir kuyruk acısı sızlar..



bu aralar
ansızın kabak tadı veriyor cümlelerim
şiirlerim daha bir üstünkörü
biri duygu katmalısın içine demişti
sahi o nasıl bir şeydi?
kaybedeli öyle uzun zaman olmuş ki hatırlamakta zorlanıyorum
gözlerimde hiç kalkmayan bir sis perdesi
geleceği göremiyorum
geçmişe saplanıp kalan
ve delicesine üşüyen ayaklarım var
dudaklarımda avuç avuç dua çiçekleri boy vermiş.



bu aralar
olur olmaz şeylere ağlar oldum
biri gelin olmuş deseler
odamın kapısını günün suratına hızla çarpıp
beyaza küsüyorum
artık onun ne kadar umurundaysa
üzerimde yıllardır taşıdığım yas giysileri
bu aralar pek ağırlaştı
kirlendi besbelli sürekli giyilmekten
yıkıyasım var
yıkıyasım var da
gidene al sallayan kollarım hamlamış
kalkmıyorlar yerinden
bir ağtı var sol yanımda sormayın
krize ramak kaldı diyor.



dedim ya
bu aralar yeni yetme kızlar gibi
yüzümde ki sivilcelere taktım en çok
doktor sıkıntıdan diyor
hay ben seni doktor yapanın
töğbe töğbe
hoş nerden bilecek adam yürek sıkıntısına alışık olduğumu
aman sende takmıyorum artık
’’ohh terkedildin’’ yazan bir toka aldım
onu takıyorum kafama.



ha bu aralar
alıp başımı gidesim var kimsenin olmadığı bir adaya
yine saçma sorular dolandı aklımın kenarlarına
yanında götüreceğin üç şey diye soruyor
dudağıma saçma soruya verilecek yanıtın
tuhaf gülümsemesi sürükleniyor
ağır göz kapaklarım sinsice aralanıyor
(aklımda) yar
(yürekte/y)/ar
(Yukarda Allah v)/yar diyorum usulca...




Ayvazım DENİZ