Ölüm değil ki bu yara içinde olan
İnan ölüm olsaydı çoktan gitmiştim
Bu bir erimedir ah içinde
Işıksız bir kuyuda bir nefes gibi

Uzaklık şafaklara kalmış bizde
Şafaklar ki umudumuzdu yarınlarda
Şimdi son bir umut pırıltısı taşıyorum
Mucizeye muhtaç kalbin feryadı gibi

Damla su olmuşum aşkın deryasında
Cehennem iken sevda yanığı bu bedende
Bir mucizeye ihtiyacım var bu yangında
Mucizem olur musun sevgili aşk diye

Ben kendimden vazgeçmiştim
Hak beni bana düşürdü
Ben sana yanmış idim sevgili
Hak beni meçhule düşürdü

Şimdi dersin bu nasıl çelişkidir
Duyda işit o zaman
Ben eriyorum yokluk içinde
Oysa varlıktım bir zamanlar senle

Şimdi bir mucizeye ihtiyacım var
Sen gül idin bağrımda aşk diye yeşeren
Ben dikeni avuçladım hasret içinde
Düştüm ki bir toprağa sensiz kerbela diye

Kerbela neymiş sormak lazım aşıklara
Bir mezara kaç ceset sığar ki
Aşıklara ölüm yok derler
O zaman nedir bu yangın içindeki cesetler

Ben sana bir mucizeye ihtiyacım var desem
Mucizem olur musun ateşe düşen gül gibi
Düş ki ateşe gül halinle sevgili
Bu cehennem cennet olsun uslansın

Ufuk çizgisinde daha kaç ayrılık var bilmiyorum
Daha kaç ateş var gönlümüzün nasibinde
Bir ben kalmamışken bu yanmak nedir
Gel yakarış içinde bir cevap ol haneme sevgili

Bir mucizeye ihtiyacım var
Sen mucizem olur musun
Nefesim senin canım senindir
Gel ruhuma üfle dirileyim seninle

Eriyorum zamansız bir hasret içinde
Kaç diriliş benden uzakta varlık içinde
Kör kuyularda kurudu kanlı gömleğim
Bir mucizeye ihtiyacım var sevgili sen diye

Yol gittim yollar düz oldu öylece
Zindanlara düşüp prangaları eskittim
Ölüm değil bu sadece bir erime
Bir mucizeye ihtiyacım var sevgili sen diye