Hicran ateşleri söndü gidiyor,
Gönlüm köşesinde külleri kaldı...

Bülbül harda ağlar ,güller dikende,
Şakıyıp ötmeyen dilleri kaldı...

Gurbet dirhem dirhem içim kemirdi,
Mevtalaşan gönlün salları kaldı...

Ben sevgi ekerken o nefret ekti,
Sarılıp sevmeyen elleri kaldı...

Yollara mıhlandı nemli gözlerim,
Kokusuyla tüten yelleri kaldı...

Ruhumda hicranın kanlı yarası,
Boz bulanık yaşlar selleri kaldı...

Bir tatlı gülüşe neler vermezdim,
Bir acı sevgiden eseri kaldı...

Ne eli,ne gözü,ne ruhu sevdi,
Bir hicranlı yürek ,bir ser’i kaldı...

Gezdim diyar diyar gurbet yurdunu,
Gönlüm bir avare serseri kaldı...

Ne dualar ettim; vuslatım için,
Ağlayan hasretin kemteri kaldı...

Uğraş verdim karıncalar misali,
Şu garip alnımın bir teri kaldı...

Sevdaya ihanet; hüsrandır sonu,
Bu aşk savaşının bir eri kaldı...

Bir hesap mı? Bir gün yüceden yüce,
Kübray-ı mahkeme defteri kaldı...

İki cihanda da bir hesap vardır,
Gönlümde cihanın serveri kaldı...

Musa DOĞRUER(Teslimi)
26 Nisan 2015.