Hitab’a gerek, var mı ki sence
Yetmez mi beni, her gün görünce
Aç gözlerini, bitsin bilmece
İsmini, "ilham" koydum bu gece

Tabir’e gerek, var mı ki sence
Ecel, gözünü yummadan önce
Gördüğün düşten, yorgun düşünce
Sen’le uykusuz, kaldım bu gece

Işığa gerek, var mı ki sence
Güneş kavuşup, vakit gelince
Sabah’ı bekle, öyle sessizce
Karanlık bende, kalsın bu gece

Sıcağa gerek, var mı ki sence
Gönüldeki sevda kaç derece
Yanardı bu Yürek sen gülünce
Ağlama yeter, bana bu gece

Aşk’ın mahşeri, var mı ki sence
Çizgisi, sırat’tan daha ince
Sen, üzerinden gelip geçince
Cehennem yaksın, beni bu gece

Kalem’de akıl, var mı ki sence
Olurmu sensiz, yazılan hece
Anlatır durur, kendi dilince
Dinlerim bıkmam, seni bu gece

Duygular, gizli kalır mı sence
Saklarım, söylemem senelerce
Ulaşılmaz bir sırra erince
Söylerim sana, belki o gece

Ölçüye gerek, var mı ki sence
Mısra’lar yazdım, sana binlerce
Bir şiir olup, beni sevince
Vuslat’ım biter, işte o gece

Ferit Özmen