bir tokmak iniyor başıma
dan! dan! dan!
kolay değil bunun altından kalkmak
geçmeye korkuyorum aklın ortasından
köpürüyor bir nehir
bir köprü yıkılıyor


nereden geçeceğim
iki ateş arasında
ölmek işten bile değil
kardeşimin eline silah vermiş dış güçler
almamış elinden erk
ateş etmiş kardeşe
sıradan bir oyun değil ölüm
yine kaldırılmamış ölü
yerde boylu boyunca



kurulu oyuncak adamlar
mümkün mü ?
yılanlara basmadan geçmek yoldan
düşümde ısırgan baş
ısırıyor aklın aynasından
dan! dan! dan!
dönüp arkasına
ateş ediyor biri


hani pırıl pırıl aydınlatıldığı sanılan
elektirikli sönük kente inat
mumlarımızı yakacaktık
yahut bir kaç çıra
gösterecekti
tüttüğünü
umudun dumanının
küçük küçük evlerde
tahta merdivenlerinden
koşarak inecekti bir çocuk
dan! dan! dan!

silahlarınızı indirin..




29. 11. 2015 / Nazik Gülünay