dün birazdın içimde,
bugün bir çığ gibi büyüdün.
ele avuca sığmadın.
sığdıramadım seni.
ne dünyaya,
nede kalbime.

sevincim oldun,
salkım salkım büyüttüm,
çocuksu duygularla,
büyük sevdim seni.
bir gülümsemen,
bin ömrüme bedel oldu.
sevincim de sen varsın,
anlıyor musun?

düşsem şimdi şuracıkta,
düşlerimden,
uykularımdan,
yatağımdan,
yılmadan, yıkılmadan
tutsan ellerimden,
kaldırsan,
akbabalar konmadan tenime.

seni özlüyorum,
suç işliyor gibi.
saçlarına papatyalar takıyorum,
uzaktan uzağa seviyorum.
ve ben sende yaşıyorum,
kendime suç sayılmış gibi.

ne senden öteye gidebilirim artık,
nede sana ırak kalabilirim.
yaşamak kavgamın adsız cümlesi,
ben cümlesi eksik bir özlemin tümcesiyim.

kaç basamaklı bir gitmeydin sen,
kaç el salladın yokluğuna,
kaç hoş çakal,
ve kaç sevdin yalandan.

adımların giderken,
hiç mi kalmadın bende,
bir batağın içinde çırpınırken bedenim,
kalbimi göğsünde boğdum.
hiç mi canın acımadı.
kalbimden sana dokundum,
kalbin hiç mi duymadı.

ibrahim dalkılıç

28/11/2015
20:00 izmir