Yazmadan önce şiir okumuş gibiyim.
Her mısram başka zedeye ait,
Boşvermişliğim Kafka kokar,
Susuşum Ahmed, sesim titrer yusuf yusuf,
Hayalin oğlu Hasan tüter kanım,
Kızıl olurum damar kaçaklarıyla,
Nazım gibi kızıl, bir ben olurum,
Zedelerin zerreleriyle.
Bir ben doğarım, adı ben.
Gözyaşlarım olur mısralar,
Gözyaşlarımda menevişlenir, o manalı adamlar.
Ellerine su dökemediysem,
Suyun azizliğinden midir ?
Yoksa zihnim mi fukaradır, kalbim gibi,
Ah edem kendime ah
Benden hayır yok bana
O zaman ne edem,
Ne edem işte oda karanlık,
Ahmet Kaya var, umutlar var, hayaller var,
Sen varsın, uyuyan insanlar var,
Uyumayan biri var, sen yoksun,
Ne edem, hayat ne iyi, ne de kötü be,
Olduğun kadar iyi, iyi olamadığın kadar kötü işte,
Ben hiç düşünmedim say bunları, ben hiç yazmadım,
Bundan kelli,
Kalem düşünsün, kağıt yazsın acılarımı,
Benden olmayan, benim olan, her şey şahit olsun,
Vazo çiyana hasret dursun, perdeler karanlığa,
Plastik olsun çiçekler, varsın kokmasın,
Yarılsın gerçekler, helak olsun gerçeklik,
Sabırla olgunlaşsın taş olan merkezim,
Umudum kararsın, çalıntı hayatım durulsun,
Bir sen olsun her şey, mesela son sözüm,
Bir sen olsun ki,
Senin gibi çekip gitsin bu benden,
Çekip gitsin, zaten benimde gidesim var
Dileklerimi kesip, umutlarımla dolu bir küvette
Bekleyesim var diğer adını,
Gülme be öyle, hayatı çok seviyormuşum gibi,
Gülme be öyle, seni çok seviyorum,
Gülme öyle, bir Kaan İnce değilim ama,
Ben de bilirim ölmeyi, yaparım,
Ben, bunu yaparım, Nilgün’de yapardı, yaptı
Sahiden yaptı, kadının tillahı
’Hayatın neresinden dönersen, kârdır’, dedi
Ve gitti, bende giderim, ve derim ki,
’Birkaç ve’den ibaret hayat, ne de güzeldi,
Birkaç saniye geride olmasaydı’