Hayat öyle acımasız davrandıki,
Üstüme geldikçe ezildim !
Sert rüzgarı iliğime işledi,
Ayağa kaldırmadı savrulurken,
Dizlerimle süründükçe yoruldum.


Örümcek ağlı gözleri göremezken,
Doğru yanlış eleştirmek kolaydı,
Haklı haksız yabana atıldıkça,
Sorgusuz sualsiz yargı içinde,
Üzerime yüründükçe yoruldum.


Liğmelenen kalp, kafesinde büzülürken,
Paramparça dağılırken, hep sustum !
Medet bekler gibi sağdan soldan,
Kimsenin ruhu bile duymazken,
Kabuğuma büründükçe yoruldum.


Akıl almıyor bunca karmaşıklığa,
Kırık testi iken dolup taşarken,
Duygular yetersiz, mantığıyla birlikte,
Hükümsüz dürtü olanaksızken,
İmkansızı düşündükçe yoruldum.


Üç günlük dünya şunun şurası,
Yarını belli belirsiz yaşarken,
Ne dert, ne tasa sığmayacak kadar kısa,
Birde üstene üstlük, yıllar gelip geçtikçe,
Geçmişime üzüldükçe yoruldum.



Nesrin Önem Demir
26 11 2015