Sonunu göremediğim upuzun çizgi,
Kaderle yoldaş olan benliğimle,
Ne hüsran, nede düş kırıklığı korkutmadan,
Dönmeyi istemeden ilerlediğim,
Ürkütmüyor yürürken hazıma güç kattıkça ,
Cesaretin demiyle, bilendiğim bu yollar...


Engellerin üzerine üzerine gittiğim,
Molasız, gücüm tükendiğini hissetmeden,
Neye ulaşmak istediğimi bilmeden,
Niyetimi bozmasına izin vermeden,
Dizlerimin dermanı tükense bile,
Dermansız tabanlarımla direndiğim bu yollar...


Gözlerimde akan yaş kurudukça,
Dudaklarım çatlar susuz hararetten,
Üşürken bedenim poyrazın soğuk yelinden,
Ovuşturdukça ellerim titrerken,
Vazgeçirmez beynim kararımdan dönmeye,
Aklıma mukayyetti, sığındığım bu yollar...


Gecenin aydınlığı vurdukça üzerime,
Öz güvenim koldaştır hep yanımda,
Sabrıma tohum eker yeşersin diye
Filizleri sarar dört elle yüreğime,
Şikayet bile etmez sol tarafımda,
Sonu esrarengizdi, tırmandğım bu yollar...


Çözemediğim bilmeceydi beyni zorlayan,
Yinede ısrarla diretirdi çözülsün diye,
Belkide yüzü güldürecek bir ışıktı,
Bu denli aklı kurcalayan soru,
Yazılmıştı alnıma açık seçik mukadder,
Hüda’dan işaretti, uğurlandığım bu yollar...



Nesrin Önem Demir
27 11 2015