Senin kokunu hissetmek aciz sokaklarda...
Her kalp atışımda, sensizlik yaram sızlatır kalbimi.
Herkes gördüğüyle yaşar;
Ben umutlarımla yaşadım yıllarca...
Yıllar beni yaşattı belki, anlamadım.
Sensizlik acısı daha seni tanımadan yerleşti içime...
Sonra bir hayali masalda buluştuk gizlice,
Kimse anlatmadı bu masalı kimseye
Kimse konuşmadı,
Kimse görmedi,
Kimse duymadı,
Bir senin kalbin, bir de benim kalbim inandı
Ama sonra
Sonra
Unutuldu dünya tarafından
Unutulmak zorunda kaldı
Kimse inanmadı çünkü
Bir senin kalbin, bir de benim kalbim inandı

Herkes gördüğüyle yaşar
Ben sensizlikle yaşadım yıllarca
Sonra seni tanıdım
Sonra seni öptüm
Sonra seninle güldüm
Sonra
Ve sonra
Sonra yine sensizlikle yaşamaya başladım yeniden

Herkes bildiğiyle yaşar
Ben seni bilmeden yaşadım senin aşkınla
İnandığım, bildiğimden daha güçlüydü…
Sensizlik acısı çökmeye başlarken yüreğime
Senin; bensizlik acın eklendi yüreğime
Sonra;
Sonra;
Senin acın, benim neşem oldu…
Bensizlik acısıyla boğuşman, benim mutluluğum oldu…

İnsan umuduyla yaşarmış
Benim sana,
Senin bana ulaşma umudun;
Bizi yaşatmaya başladı…
Varsın hayali bir masalda buluşalım...

İnsan masallarla yaşarmış
Ben masalın içinde yaşamak istedim yıllarca
Sen beni masalın içinde yaşattın
Sen, benim masalsı kahramanım.
Ben, senin okuduğun romanlardaki bir kahraman olmak için yaşadım

İnsan okudukça yaşarmış
Sen beni okudun
Ben seni okudum
Ve Sonra;
Sonra;
Sonra;
Biz yaşamaya başladık…