3
Yorum
7
Beğeni
3,7
Puan
677
Okunma
Herkes kendinden bahsediyordu parlak sayfalarda...
Ağızlardan pembe fiyonklar uçuşuyordu.
Makyajlar sadece yüzlere değil,
Sözlere yapılıyordu aynı zamanda...
Zaman kendisini ne de güzel anlattırıyordu insanlara,
Oysa kimse anlamıyordu
Mücerret maskeleriyle dolaşan insanlar,
Artık müşahhas maskeleriyle sahadalardı...
Kimse kimsenin yüzünü göremiyordu
Ama ne fark ederdi ki!
Zaten kimse kimsenin yüzünü eskiden de göremiyordu...
Zaman bazen bedenleri öldürüyor,
Çoğu zaman da ruhları öldürüyordu.
Ele geçirmişti yalanlar bedenleri...
İnsanoğlu bu dünyanın Azrail’i,
Doğanın ve doğallığın katili.
Ne kadar sürer iyiliği su yüzüne çıkarmamız?
Kaybedilmiş güzelliğin arasında kazanan kim olur dersiniz...
23.03.2021
5.0
67% (2)
1.0
33% (1)
Cevap Yaz