bir fotoğrafın penceresinden bakmak
şöyle geriye doğru izlemekti özlemin sözlerini
mesele mektup yazmak değildi aslında
kapalı kapılar ardında bir cevap beklemek
ya da bakışlarımın sadeliğine izlerini sürmek
hepsi bir umut çıkmazıydı belkide
kusursuzdu ayrılık, uzundu saçların kadar
hayal meyal hatırladıklarımın bir busesiydi
küçük bir resimden sana bakmaktı hepsi..

…

bükecektim dudaklarımı çelikten bile olsa
bükmeliydim de zaten acısa bile bedenim
nedeni belliydi aslında geçen yıllarımın
farkındaydım elbet her gece yattığım acıların
oysa ben ellerine bile dokunmamıştım
sarılmamıştım hiç kollarına
şu hasrete dokunduğum kadar,
yaklaşmamıştım sana..

…

ara sıra yağmura tutuyorum çerçeveyi
ağlamayan ne varsa içinde
hepsine gözyaşlarımı damlatıyorum
belki biraz sahte olacak ama, olsun
ben böyle de avunuyorum..

…

çekilen dertler mi, resimler mi?
görülen gözler mi, gönüller mi
o yan yana durduğum neydi öyle, kimdi?
neyin nesiydi şu kağıt parçasına işlenen
şimdi fotoğrafını çekseler kalbimin
gelip de kim çizebilirdi içimi..

…

sen hiç bir kalbin,
gördün mü bakışlarını uzaktan uzağa?
ben gördüm, an ve an sonsuzluk gibiydi
sırf bana ait olsun diye, kaybetmemek için
kendimi kaybetmiştim nice yokluğuna rağmen
içimde hala sana, bir neden var şimdi
en azından bir cesaret kaldı içimde
o fotoğraflarına bakabilmek için..

…



BİR FOTOĞRAFIN PENCERESİNDEN BAKMAK - Mawish Şiirleri – Mert Zafer Cansever