Zaman yakınlaşmadıkça kıyamet kopmaz. Bu yakınlaşma öyle olur ki , bir yıl bir ay gibi, ay bir hafta gibi , hafta da bir gün gibi, gün saat gibi, saat de bir çıra tutuşması gibi ( kısa) olur .
( Tirmizi, Zühd: 24, 2333)

Zamanımız yok
müthiş bir şey olacak bu ve ölmeden bitecek herşey
ayrılacağız
Sahiden inanmış mıydın mutlu olunabileceğine
Büyümüş müydü çiçeklerin el değmemiş dişiliğinde...

Adios Mathilda
Sırası değil sevişmenin
zaten tuz bastım yaralarıma kanatma dizlerimi.
Çığlığımı koynunda sakla
koynundan uyumak haramdır bana...
Zaten böyle olur hep
tam soyunmuş anlatacakken izleri
Tükenir ağzındaki kelime...

Ağzın ağzıma değiyor ya
türküleniyor gözlerim
Ve sesim ne kadar kötüyse o kadar Mihribansın sen Mathilda
Benim ellerime yalnızlıktan başkası yakışmaz
sen yinede
Yakın dur yalnızlığıma

Rivayet odur ki ağlayarak dokunduğu kadın
Gülümsemesine esir etmiştir erkeği.
Bu rivâyetler hep yalan
sen hiç gülmez misin Mathilda
Mesafe ile öğrenilir sevda
yakınsak her aşk dışıma sokuluyor anca...
İçim içimi yiyor
Otobüs uçak tren vapur
biz hangisini kaçırdık da büyüdü bu yara

Kalk gidelim
kaldıkça kalasım geliyor şurada
sen
Yaz bana
ara sıra gel bana
Anlat ilk aşkının heyecanını
ilk ayrılığı
ilk hazzı
İlkler unutulmaz derler ya
unutulmayacak ilk yok Mathilda
Ve ilk unutuluşundan başkası
Öyle çok koymaz adama...

Her aşk deisttir
öncesi ve sonrası yoktur
Zaman değil kısalan sevdalardır bu çağda
Ama olsun kalk gidelim
bazen
gidemeyişin bile bir anlamı olurmuş Mathilda
Ben öğrenilmiş gidemeyiş diyorum buna...

Herşey ve herkes
Bir yara kadar yakın
Çırılçıplak iki bedenin arasında ki boşluğa
Çünkü Mathilda
Ateisttir açılmış her yara...

S.Ş