/Mevsimsiz haşrolunduk biz
sıkı giyin üşümesin yalnızlığın... /


Sesinde büyüyor kıyametim
söylesene
Sana
kıyam ettim diye mi üfledi sûr’a İsrafil
Yoksa böyle yenilemez insan bir yek bakışa
Mahşerde Tamara
mahşerde
iki elim yakanda...

Kimseye sezdirmeden
Uçuruma büyür bazen bir erkek
ben babamın ölmüşlüğüyüm
Bilenler söylesin hele
annemin gözyaşını hangi din dindirecek
Vurulmuşluğun kahpesi olmaz Tamara
cinayetin hayrolsun
Her îşte bir hayır vardır diyene selam olsun

Bilmediğim bir dil gibi aşk
tüm içtenliğimle konuşamıyorum
bunun kitabını yazmış
filmini çekmişlerdir çoktan
boşver
Hadi kalk sevişelim
Ben senin bilmediğin bir yarayım
boynundan öpmeden geçmeyecek acım
Yüreğime batıyor
terlemiş gövdenin yükseltileri
Çünkü
gökyüzüne değiyor
senin türkülerinin saçları...

Saçların dağılıyor güneş girmemiş evlerin
çıplaklığına
Ben seni çıplaklığımla sevdim Tamara
Korkma kötülük çocukları vurmakla olur
bir sevdaya soyunmakla değil.

Bu aralar
Buralar hep savaş
Ve doğmayı beklemiyor artık çocuklar
Hikayeleri yitik
acılı şarkılar söylüyor kadınlar
Ben
kentler biliyorum
İçinden kurşun yüklü katarlar geçiyor
peşi sıra elleri ellerim ellerin
Eloğlu adama hikayesini sormuyor Tamara...

Bak
Bir uzunluk yatıyor köşe başında
Mevzu Yaradan değil
paradan Tamara
köşeyi dönen dönene bu ara

Sen beni şehrin surlarında
bekle
biliyormusun
Garip şey yaşlanmak üstelik sevdalanmışken...

S.Ş