Nice insanlar görürüm, gutnu kaftan beden çıplak
Gül yüzüne gün düşen de, sararır özüm de yaprak
Cehresine çakal tüner, dili diken çeşm-i şaplak
Ay şavkısını vuran da, kararır gözümde toprak




Kan ağlıyor ab-ı rüşen, gulyabani keyfe keder
Şimal ülgere bakan da, cevr-i ciğerime heder
Berg-ü şah da şeyda bülbül, feryad ile figan eyler
Maverada gam tüten de, gonca gül ahuzar eyler




Çarh-ı devrân pus için de, hane-i âyine ağlar
Gümüş kemer dar gelen de, hallâc-ı urgana bağlar
Şol seher gülü tarumar, didar-ı hürriyyet ağlar
Libâs-ı fahir yiten de, sine-i pür-kine bağlar

Nafize


Gulyabani: Karanlık ve ıssız yerlerde, insanın gördüğünü sandığı korkunç hayalet.

Şimal: Kutup Yıldızı ya da bilimsel adıyla Polaris

Ülger: gökyüzünde en son kaybolan yıldız. gün ağarıncaya kadar görünür.

Cevr: Haksızlık edip incitme, eza, cefa, sitem. Acı çektirmek.

Hallaç: Yünü, pamuğu yay veya tokmak gibi bir araçla kabartma, ditme işini yapan kimse, atımcı.

Gudnu: Pamuk ile ipek karıştırılarak dokunan kalın bir tür kumaş türü, kutnu

Didarı hürriyet: Hürriyetin güzel yüzü. (Osmanlıca’da yazılışı: didar-ı hürriyyet)

Libasi fahir: 1.Kıymetli, ağır, güzel, parlak: Libas-ı fâhir = Kıymetli elbise.
2.İftihar eden övünme.

Mavera: 1. bir şeyin ötesinde arkasında olan2. yaşanan alemin ötesi

Pus: Görüş uzaklığını çok azaltmayan bir tür hafif sis

Şeyda: aşktan aklını kaybetmiş. divane, düşkün, şaşkın

Hane-i âyine: her yanı ayna olan oda salon ve ya köşk

Ab-ı rüşen: 1. yüz suyu 2. ırz namus şeref haysiyet

Tarumar: yıkık dökük harab olan harabe

Sine-i pür-kine: kin ile dolu yürek

Berg-ü şah: dal budak
Çarh-ı devrân: gök
Çehre: Yüz
Kaftan: elbise
Çeşm: göz
Şaplak: Tokat
Şavkı: Yanıma
Şol: şu