İçimdeki harfler ölü karınca sürüsü gibi
sayfalardan yere dökülmüş olabileceğini düşün’

Devamını okumaya karar verirsen;
onları bulman için bir yere bırakacağım...

Bana diyemezsin sahici misin
Bu el yazım gözlerine direnir
Anlamlarını yavaşça açığa çıkarır
Hadi şu asude anları birlikte sayalım

Yakalanmadan ayrılığa aşk kala
Uzanıp dokun kelimelerim
‘Mor tükenmez’ doyumsuzdur yüreğim
Sen değil misin tek avuntum
Sevmişken kapı hafif aralık

Zamanın akışını durdursan
Hiç olmazsa yavaşlamasını sağlasan
Aklımda bir sürü şey olmasına rağmen
Saldım iplerini gölgemin peşinden

Ne kadar büyüsem
Büyütebilsem bu kaçış mıdır
Çocuk ruhlu olmayan bir bedende
Bedeni olmayan bir ruh da
Gerçeklerle yüzleşmek ne demek
Hele ki bilinmeyene doğru
Ne olduğunu bilmek istemezken
Her bir başlangıç intihara teşebbüs
Biraz da hatıra

Düzeltsem mısralar tamamlansa
Dört bir yana saçılsa uyku teranesi
İkna olmamış baksana sol yanım
Sitemi yüklemiş acıta acıta

Bilemezsin işte düşeceğin ana kadar
Kıyısında isen mavi yalnızlıkların
İnsan kendi köprüsünden kaç kez geçer
Terk edilmeye bırakıldıysa

Ne yazık ki
Bir defa ölündü mü
Yaşamla-korkun olur asunder
Hele birde t/ekinsiz düşüncelere sürüklenirsen
Hiç yoktan naçizleşir
İçtenleşir, hakikileşirsin
Sonunda oluverirsin
Madalyonun unutulmuş öteki yüzü

Ruha birde minnet yüklendiyse
Tuhaf bir sorumluluk binmiştir artık omuzlara
’O vakit’ zihnin karanlığında
Neden umursadığını ’hürce’ sorgularsın

Ola ki !
Bensiz bir dünyayı düşünürsen
’Kanayan yaram aklında kalsın!’