Bak yine bunca söz sızıldanır dururken
nedenler gider hercai gülüşümden
ahhh, sen bilemezsin
gece gündüz sesler gelir gaipten
sus ve hisset der

Bu bir kir/az dönemidir seyran eden
yoksa bitmez tükenmez bir d/al yeşili mi
dağıldım bir tanem dağıldım

Bazen okşanasıya çırılçıplak
ruhum kaçamak kademeleri nakleder
bazense hislerim gururda bakire kalır
döküverir yapraklarını v/akitsiz

Neyleyeyim binlerce aha
tohum bende sarı kirazına
ardında örttüm yüzümü ellerimle
gözyaşlarım görünmesin diye

Hani diyorum
toprağı mıdır düşmüş ezberime
dürüst insanların azaldığı
kötülerin çoğaldığı bir çağda
tak etti canıma inan ki

Kaderimin boyutu mudur
Pandoranın kötülük dolu kabını bulup açtı
oysa tanrının insanlara bir hediyesiydi
Zeus’un isteğiyle kapatınca kapağı
kalmalıydı o kötülük içinde

Kabus desem koşmaca
uzatsam elimi canım istedikçe açsam kutuyu
umuttur o bilirim
neden giderayak benimle bana inat
münasip iken misafir gözlerime

Oysa davam
bir ay yüzlünün bengi suyudur
kiraz dilimin yıllar sonra bir ay ayazı
kalkmış çiçek civelek
teslim olmuş ya

Bağırsam çağırsam
ki kendi kıyımında olmasa
yedi iklim dört bucak hayra yorsam
sanki bir bohça açılımı anlatamam

Kanı kaynar içimde uyuyan devin
adı olmuş tabiat nede olsa
boy verir yeşil yamaçlara
pınar başlarına
dere boylarına
içiverir ibretle
yeşili diz boyu

Hadi gel de gör!
eyyy gidi dilbaz sarısabır!
eyyy gidi umut mavisi gönül uğrusu!

Duramam artık
gönül bağımda kocaman bir dil yarası
hep uğunur umulmadık
azabı bin günahla
gözümün akına bak ta ağzımı yorma
kalbimin cürmünde kelimeler olur bir dürr
bende ne kiri kaldı ne azı
yetmedi bu aşka Kir/az havası...