0
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
600
Okunma
büyük yolları küçük adımlarla yürüdüm,
bir defa göze aldım her şeyi,
bir defa ağladım,
bir defa sustum.
kar suyuyla yıkadım yüzümü,
sonra rüzgarda kuruttum.
bir çocuğun cebinden elmasını çaldım,
nereye koşmalıydım,
nerede durmalıydım bilemedim.
bazen yeri geldi,
öfkeme yenik düştüm.
bazen korkularıma,
bazen de yüreğime.
karanlığı hiç sevmedim,
ama hep karanlıkta yaşadım.
görmezlikten geldim kendimi,
yarama elimle pasuman yaptım,
parmak uçlarım yaramın içine kadar dokundu,
sonra çirkinliğim geldi aklıma,
sonra sevmemeliyim dedim kendimi,
sonra hiç el değmemiş bir mevsimi sevdim,
toprak örttüm yaralarıma,
kül bastım acılarıma,
ve sustum,
doğmak bilmeyen bir güneş gibi.
ibrahim dalkılıç
08/11/2015
22:10 izmir
5.0
100% (4)
