I-
susarken nefesin,
bir bıçak gibi sesime dokunuyordu.
kuşatılmış sokaklar,
tutulmuş caddeler,
yitik bir cümlenin,
tamamlanmamış bir lehçeyle,
küle çalan bir gece gibi,
sessizliğe bürünmüş resimlerde suretim.

II-
kimliksizdim,
adım, eşkalim belirsiz.
bir romanın son sayfasında rastladığın,
cesettim ben.

III-
çıplaktım,
anadan doğma üryan,
anadan doğma yurtsuz,
anadan doğma ağlamaklı,
küflenmiş,
yaralı,
yetim,
ve,
santim santim eksilen,
ölü bir cesettim.

IV-
sözlerime yüzünü asan bir şiirsin sen,
bu yüz senin,
bu şiirde,

bu şehir,
bu ülkede.

V-
şimdi kaç şehir öteye gideyim,
dilimde acının doğurduğu şiirler,
yarama merhem saydığım gök,
denize örtü bedenim,
ve yüreğimi kuşatan ordular,
ve yenilgiler,
ve susup,
hiç konuşamadığım,
hiç hayalini kuramadığım,
hiç gözlerini göremediğim,
bir terkin sonuyum ben.
son bende bir ülke büyüklüğünde.
bir ülke kadar kanıyorum,
yaralı bir ülke kadar.

VI-
şimdi hangi yarama el basayım,
and içtiğim sevdam üstüne.

VII-
bu kahpe hayat,
bu kahpe devran,
bu buğulanmış ses,
bu pencere ardı özlem,
yalandan ölüm,
yalandan gülmek.

ve hangi özlemi üstüme örteyim ki;
yaşanılan acıları içimde susturayım.

IX-
gözler ıslak,
gözler puslu,
gözler lal,
ses soğuk,
ses titrek,
ses kısık,

X-
içine inen sığınakların karanlığı,
boğulan sevdalar,
susan özlem,
ve pirinç tanesi,
ve kum tanesi,
ve çelikten soğuk gitmeler,
ve avazın kısılıncaya kadar,
aç,
ve,
susuz,
kalmak.

XI-
tükenmiş bir kent,
yollar uzun,
bir göç halindeyim.
dağlar kadar yük,
okyanuslar kadar acı biriktirmişim.

XII-
bir kadının çıplak memelerinden,
kır çiçekleri topladım.
bahara ektim.
adı yasaklı çiçekler,
boy boy filizlendi dağlarda.
dağları sırtladım,
bir kadının ayaklarının altına serdim.

XIII-
parmaklarıma bir şiir d/okundu,
ey yalnızlığımın şairi,
ey yalnızlığımın acısı,
bana ağıtlar,
bana susuşlar bırakma.

şimdi kaç şiir susayım ki,
içimdeki acını öldüreyim.


ibrahim dalkılıç

06/11/2015
21:30 izmir