YÜREK YANGINI
—Hain saldırılarda yanan yüreklere su niyetine…

Bahar dallarında aşk sürgünleri,
Verdim de sönmedi yürek yangını…
Yarınlara müjde olan dünleri,
Serdim de sönmedi yürek yangını.

Dağlar taşlar aştım, deryalar geçtim,
Bin yıllık hasreti lahzada içtim,
Sevda menziline kanatsız uçtum,
Vardım da sönmedi yürek yangını.

Niyetim er olmak kutlu sefere,
Dilekçemi verdim yâre kaç kere,
Sualimi mısra mısra her yere,
Sordum da sönmedi yürek yangını.

Zamanın ağına kimler takıldı,
Kimlerin ardından ağıt yakıldı,
Kimler dimdik durdu kimler yıkıldı,
Gördüm de sönmedi yürek yangını.

Yangın yeri dendi gönül bağına,
Mavi karlar yağdı aşkın dağına,
Hasreti uzağın en uzağına,
Sürdüm de sönmedi yürek yangını.

Sonsuzluğa vurgun ruhum uslanmaz,
Derya tutuşurken sular ıslanmaz,
Ateş çiçek açar gözyaşım yanmaz,
Derdim de sönmedi yürek yangını.

Bir yıldız peşinde göklere çıkıp,
Damlanın gözüyle deryaya bakıp,
Aşkın kapısından gemiler yakıp,
Girdim de sönmedi yürek yangını.

Ney sesiyle inleyerek segâhta,
Kavuşmayı arzu ettim bir “ah” ta,
Günbeyli’yle piştim ulu dergâhta,
Erdim de sönmedi yürek yangını.

Mahmut TOPBAŞLI