CEYLÂNI VURULMUŞ BİR DAĞ YÜREĞİM

Ceylanı vurulmuş bir dağ yüreğim,
Yansıtmaz hüznünü dilim taşlara.
Zamanı eskiten kadîm dileğim,
Teselli sunar hep akan yaşlara.

Ceylanı vurulmuş dağın hüznüne,
Ortak olur, bölüşürüm yasını.
Sığınıp gülşende gülün gönlüne,
Hıra’dan tanırım dağ havasını.

Ceylanı vurulmuş dağdaki zaman,
Ilık rüzgârlarla dolar ruhuma.
Özümden beslenen ezelî lisan,
Ebedî bir aşkı salar ruhuma.

Ceylanı vurulmuş dağ aşkla bakar,
Bu aşkla yol alır ümit kervanım.
Ürperir bu aşkla sonsuza akar,
Bu aşkla doludur gönül ummanım.

Ceylanı vurulmuş dağın aşkına,
Aşar da zirveyi çıkarım düze…
Gecenin sesiyle dönüp şaşkına,
Bağlanırım esrarlı bir gündüze.

Ceylanı vurulmuş dağ nefesinde,
Eritip buzları daldım engine...
Gönlümü titreten Bilâl sesinde,
Boyandı ufuklar aşkın rengine.

Ceylanı vurulmuş dağdaki huzur,
Yitirdiğim güneşlere müjdedir.
Dolarken ruhuma nur içinde nur,
Yaşanan mutluluk ahu gözdedir.

Ceylanı vurulmuş dağın dergâhı,
Ümit şimşeğinin çaktığı yerdir.
Sorarsan zirvede nazlı sabahı,
Günbeyli’nin güle baktığı yerdir.

Mahmut TOPBAŞLI