Parmaklar
Parmaklarım
Demir parmaklar
Demirden leblebi sözlerim
Karanlık
Sert karanlık
Karanlık parmaklık
Önümde susturan
Rüzgarsız gökyüzü
Suskun,bıkmış demir parçası
Kendini yazıyor
Mukavva oyuncaklar
Dizilmiş düşman kırıntıları
Ardında kan kızılı ganimetler
Ellerinde demir kazık
Yürekleri çekiyor ölümden aşağılık
Korkuya davet yok
Susuz kalmadan yolculuğa devam
Kalan biliyorum hep aynı kalıyor
Bu kararsız yıldızları döndürmeyin
Acaba sürer mi davet
Ölmeyi sevmem bilirsiniz
Yazıyorum ya işte
Torunlarım duysunlar sesim kısık
Anlayın bari sizler anlatın
Gözlerim maviye çalan özgürlük pınarı
Maalesef melankoli dolu yük gemisi
Oturmuş karaya
Demir gözlerim yerinden çıkmıyor
Kuruysa kurutulmuşsa
Anlaşılmadıysam yazmaktan başka çare ne
Güzel olmazsa dünya neye yarar
Sevin rüzgarda korkmadan
Koşun karanlığa
Kurşun parmaklar arasında
Bekleyen bir kalp
Bu olmalı
Ucun leylaklar gibi
Unutma
Susuz yaz olmaz

11