Mahdut vakitlerde yakalamıştık kutsal tebessümleri
Alaca karanlık kuşağından koşarken
Sadece sözlerimiz değildi
Bilmem kaç yılın özlemiyle kavuştu ellerimiz
Kısık gözlerin aralığından dökülüvermişti
Karanfil kokulu özlemlerimiz.

Bunca zaman bunca yıl
Hangi yağmurlara yakalandı da
Islaktı böylesine.

Tozlu raflardan indirirken
Arta kalan anıları
Yıllara tarih düşürdük yarınlara dair.

Bir kapıdan girdik
Öbür kapıdan çıkmadan
Ve tarihe ölümdür dedi zaman.

Kelimeler soğuk bir hançerle kesildi
Gün de güneşi beklerken gecenin kapısını çaldık
Verdiğimiz sözleri erteledik
Erteledik hayatı
Erteledik yarını
Gönülsüzce.

Kimimiz bilemedi bazen
Şaşırdı yolunu yol ayrımında
Elinde bir tutam sonbahar
Dudak kıvrımında
Dünyanın bütün dillerinden bir ah
Çekti gitti kimimiz
Öyle naif, öyle titrek

Neylersin
Saatler durmuş, zaman susmuş
Erimiş ilmek ilmek.

Hani kızmıyor da değilim
Çok zaman da geçmeden aradan
Daha gideceğimiz yere varmadan
Yolcusuz o yollarda kaybettik
Pusulamızı.

Yok ettiler düşümüzü
Ak ettiler saçımızı.

Biz
Bir avuç mutlulukta
Bazen kör bir kurşunla
Bazen de kıpkızıl bir acıyla
Vurulduk
Erteledik neşemizi
Erteledik
Her şeyimizi
Gönülsüzce.

Yüksel Beyocaktan ( 5-11-2015 )