Git gellerin artık canıma yetti
Özün sözün bir birine uymuyor
Hiç sabrım kalmadı inan ki bitti
Özün sözün bir birine uymuyor

Deli poyraz gibi durmaz esersin
Bir konuşur hemen, geri küsersin
Bazen tatlı bazen, zehir kusarsın
Özün sözün bir birine uymuyor

İyiyle kötüyü ne olur ayır
İçerim yanıyor bak cayır cayır
Bir gün evet dersin öbür gün hayır
Özün sözün bir birine uymuyor

Sen kafana göre hayat yaşarsın
Az bir zorda uzaklaşır koşarsın
Hep kendinle çelişkiye düşersin
Özün sözün bir birine uymuyor

Nasıl geldin anlamadım bu hale
Boşaymış verdiğim tüm mücadele
Senle geçen her gün, çileydi çile
Özün sözün bir birine uymuyor

Gururun kibir’in sade banamı
Bu kaprisin bu günemi düne mi
Kendime mi kızsam yoksa sanamı
Özün sözün bir birine uymuyor

Uzak dur ne olur kurban olayım
Bundan sonra bari biraz güleyim
Son sözün ne söyle, onu bileyim
Özün sözün bir birine uymuyor

Her daim şansını fazla sınarsın
Bir iş yapsan bin bir yolu denersin
Rüzgar gülü gibi fır fır dönersin
Özün sözün bir birine uymuyor

Böyesi insanlar düşermiş gözden
Kim zarar görmüş ki güzel bir sözden
Hayır gelmez bize, birbirimiz den
Özün sözün bir birine uymuyor

Kul Hızır’ım ummanlara dalamam
Bu şekilde senle huzur bulamam
Gönülsüz gönülde zaten kalamam
Özün sözün bir birine uymuyor
Özün sözün bir birine uymuyor

Nuh Ali Berk
(Kul Hızır)