Gam ve kederden ciğerimi kapladı derin yaralar
Bunun verdiği acıyla bedenim ruhumu paralar
Dertli olmak için o kadar neden var ki bu aralar
Aklar kalmamış etrafta, her yeri sarmış karalar

Yeşiller tükenmiş, vermez olmuş doğa kimseye huzur
Maviler kaybolmuş, gelmez olmuş denizlerden yağmur
Ağaçlar bile uzayamaz olmuş, hepsinin belleri kambur
İnsan dışında her canlı, bozulan düzene rahmet okur

Melekler bile başlamış duaya düzelsin diye tabiat
Cebrail yazarak, İsrafil’se üfleyerek hüzünlü bir nakarat
Dile gelecek neredeyse bütün alem-i hayvanat
Yeniden olağan seyrine dönebilsin diye kainat

Elbette boşa değildi bu yakarışlar, bu münacaat
İnsanoğlunun yeni düzende kalmamıştı yeri fakat
Kurtuluşa inanmayıp sessiz kalmalarına inat
Layık görüldü boyunlarına düğümlü ve yağlı birer halat.

26.01.2015