Yaşamaya çalışmaktan bıkmadı mı hiç biriniz henüz
Savruluyoruz kuru yapraklar misali, mevsimlerden güz
Her şeye rağmen uyanıp yıkasak da bir ümitle yüz
Sonumuz hep aynı, hüsranla sonuçlanıyor günümüz

Acı veren bir eylem halini aldı yaşama çabası
Tatmin etmez oldu ne toprağı ne de havası
Herkesin bulanmaya başladı yavaştan kafası
Dünya bir içki sanki yaşam da onun markası

Birer kadeh almak yetti kendimizden geçirmeye
O kadar etkiliydi ki ramak kalmıştı bizi delirtmeye
Ne yapsak olmadı bırakamayıp devam ettik içmeye
Yaşam sarhoşu olduk ve başladık şarkılar söylemeye

Tatlı geldi geçmek kendinden istedik tekrar tekrar yeniden
Bitsin istemedik aklı baştan alan bu mayhoş serüven
Hissettik bu zevki ama bir ürpertidir sardı bizi derinden
Demek bıkamıyorduk bu yüzden, yaşam denen döngüden

Yaşadıkça yaşadık hem de hiç geleceği düşünmeden
Tükettik varımızı yoğumuzu yaklaşanı görmeden
Bir an sıkıştı kalbimiz haber vardı sanki ölümden
Belki sezdik bunu da hissedemedik asla gönülden
Meğer alınan her nefes bir parça götürürmüş ömürden.

01.02.2015