Ne ben seni unuttum ne sen unutabildin
Ömür tren hızıyla arkadan geçip gitti
Yazılan bu yazıyı ne ben ne de sen sildin
Bitmez sanılan sevda bir anda böyle bitti
Yıllar yıllar üstüne kapandı secdesine
Saçlara aklar yağdı bu sevdanın peşine.




Sonbaharın hüznünü giyindi gençlik teni
Savrulan yapraklardan daha sarardı yüzüm
Artık gelip koysan da şu alnıma buseni
Perişan olmuş aşka söyleyecek yok sözüm
Kabullendim her şeyi başımı öne eğdim
Biliyorsun geçmişte vuslata ben de değdim.




Gözlerimden geçerken anılar sıra sıra
İçeride bir yerde mabede kapandılar
Çektiğim onca acı inan sığmaz asır’a
Kimseye duyurmadan gizli gizli yandılar
Sensiz yaşamam diyen bu canı kuruturken
Umursamayan sendin saçından sürütürken.




Her şeyim dediğim sen hiç bir şeyimsin şimdi
Sensiz de bu şehirde yine yağmurlar yağdı
Bu aşkta heder olan yalnız benim içimdi
Yıkılmaz zannedilen başı karlı bir dağdı
Gecenin ayazında yangın yerine döndü
Ayrılıkla buluştu veda yaşıyla söndü.




Ayvazım DENİZ