Can Yücel’ e saygıyla..






varlığında soluklandığı bir sevdiği olmalı insanın.



kömür karası gecenin koynunda
korkuyla gözünü açtığında karabasanlarla
boğulmamak için sımsıkı sarılacağı bir limanı olmalı insanın
’’buradayım’’ deyip hoyrat düşlerin hırpaladığı saçlarını
sevdanın en güzel elleriyle sevecek
alnına düşen terli perçemi dudaklarıyla tarayacak
güvenli bir eli olmalı insanın.



düştüğünde
’’neden’’ diye sitemsiz tutup elinden kaldıracak
omuzuna başını yaslayacağı
kolayca sırtını döneceği
bir sevdiği olmalı insanın
hayatı beraber taşıyabileceği.



yorulduğunda sırtına yastık koyacak
önüne sıcak kahveyi en tatlı gülümseyişiyle sunacak
hatrın ne olduğunu bilecek
bir dostu olmalı insanın
derdini derdine katacağı.



bir ayağı kırık hayat masasında
en içli şarkılarına eşlik edecek
kadeh dostu olmalı
içinde zehir dahi olsa ortak içebileceği
tek bir yudum olmalı sevda
kahkahanın dibine vuracağı
gider diye sevmekten korkmayacağı
ya da her gittiğinde döneceğine emin olduğun biri olmalı hayatında.



sabah kuş seslerine eşlik eden
çay kokusunu burnuna dayayan bir sevdiği olmalı insanın
gün aydın diyen sesi günü aydın geçirtmeli
ufacık aksilikte ’’alo’’ demeli
sesi sesinin hüznünü alacağını bilerek
kırık hayata bir tebessümün ardından baktıracak.



vesselam
gözü arkada kalmayacak bir sevdiği olmalı insanın
ölünce ardından tüm kirli anıları toparlayacağı.




Ayvazım DENİZ