12
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2325
Okunma

Sen de ayır kendinden seni...
Bir şafak kızılında yenildi zaman
Uyumaktı an...
Usulca kırıp kalemi,
Şiiri küstürüp güne
Asıldı zamanın görünmez ipleri
Sarıldı boşluğun yüzüne...
Sessizce girdi ölüm damarlarına
Sinsi bir sıçrayışla
Silkindi teninde can
Uyudu zamana tüm yorgunluklarla...
Ardında ne çok yaş,
Şakaklarına işlemiş terle
Güneş son kez gözlerine doğdu
Biletsiz yolculuğa doğru...
Giderken izi kalmıştı ilmeğin
Son satırlarda kan bakışlı
Beyaz gömleğe inat allandı
Beyaz sayfada soldu zaman....
Can, can alırken
Bulutlar karardı teninde
Yağdı göz pınarlarına
Eli, ayağı son kez kımıldadı...
An, o andı dilinde son
Kelime-i şehadette
Sustu an....
İnsan ve idam?